Hayatım boyunca hep hayalini kurmuştum....acaba bir gün beni de öyle seven olucak mı diye....başkalarının sevgisini kıskanan biri değilim - bir de öyle kötü ruhlar vardır bilirsiniz-..ama..,o sevgiyi yaşayanlara hep hayranlıkla baktım...hep uzaktan izlerdim onları....ürkmeme rağmen...belki benim de bir gün böyle bir hayatım olur hayalleri kurardım....

sonra...

Soğuk bir mart günüydü..Onu ilk gördüğümüzde, artık hayatımı onla geçirmek istediğimi anlamıştım...ilk kez gözgöze geldiğimizde.....kalbim durucak gibiydi...o, biraz daha heyecanını saklayamıyordu sanki...sonra ilk kez elini uzattığında, tutmamak imkansızdı....

Her ilişkide olduğu gibi ilk zamanlar birbirimizi tanımakla geçirmiştik....sürekli onla olmak istiyordum....Onun olmadığı bir yere gittiğimde, gözüm sürekli saatte, bir an önce ona kavuşacağım zamanı bekliyordum....artık hayatı onun açısından da bakmaya çalışıyordum...Hiç böyle bir sevgi yaşamamıştım....ki dedim ya, aslında korkardım da...ama o, sakinliği....gözlerimin en dibine bakıp beni anlama istediği ile....önce o korkumu yok etti.....

Sanki “ heyy sakin ol...bana zaman ver...senin istediğin gibi olmasa da, istediğine yakın olabilirim....sadece bana zaman ver...” diyordu...

O sessiz dünyasından çok şey öğrendim....karşılıksız sevginin...vefanın ne olduğu....bin kere numara yapsam ona, yine her seferinde aynı temiz yüreği ile bana inandığını öğrendim.....amelyat olduğumda sanki neler çektiğimi anlamış gibi nasıl da karşımda çırpınmıştı.....yine bir gece..., çok umutsuzken hayattan, duymuş gibi içimi gelip yanıma sarılmasını asla unutamam.....

Haklı çıktı galiba.... şimdi birbirimize alıştık...

Tabii ki tatlı kavgalarımız devam ediyor.....kavganın da tatlısı olur mu demeyin...oluyormuş gerçekten....sonra sarılıp barışmalarımız....o pişman olmuş yüzü ile gerçekten ama gerçekten özür dilercesine bakması......o an, ona kızdığım şeyin ne kadar gereksiz bir konu olduğun düşündürttse de...ikimiz için bu kavgaların gerekli olduğu...

Evet.....bu sevginin adı, Pati.....dünya tatlısı köpeğimiz.....nasıl bir iyilik yapmış olabilirim de karşıma Kader Melekleri onu çıkardı bilmiyorum ama, çok şanslıyız....


Bir insanın dünyaya gelip de yaşaması gereken sevgilerden biri diye düşünüyorum, bir hayvan beslemek...hayatında ona yer açıp sevmek.....sorumluluğunu almak...zaman ayırmak.....
Evet, evet...yer sorunu..ve günlük hayatın koşma temposunda bir hayvana evde bakmak çok zor. Ama eğer evde yaşayan herkes aynı bilinci ve sorumluluğu alırsa...inanın, dünyanın en özel duygularından birini yaşacaksınız.....bu sevgiyi yaşamaya değmez mi...